Geduldig zijn is een keuze
23 november 2017 
3 min. leestijd

Geduldig zijn is een keuze

Geduldig zijn is een keuze

geduldige moederKinderen zijn soms gewoon ontzettend lastig. We hoeven het niet mooier te maken dan het is, het is soms verschrikkelijk lastig om geduldig te blijven.

Als je kind voor de dertigste keer hetzelfde vraagt of je kinderen hebben alweer ruzie, dan heb je gewoon de neiging om kortaf en onvriendelijk te reageren. ‘Hou op met dat gezeur!’.

Dat lijkt ook eigenlijk de enige mogelijkheid te zijn in sommige situaties.

Toch ga ik je in dit blog laten zien dat je een keuze kunt maken om wel of niet geduldig en positief te blijven. En ik laat je ook gelijk zien wat de uitwerking daarvan is!

Het is hoe jij het ziet…

Het liedje van Marco Borsato, ‘Mooi’, ken je dat?

Hoe val je in slaap? Hoe begint je dag?

Open je je ogen met een traan of met een lach
en kijk je om je heen, en zie je dan de zon
Of zoek je achter alles naar de schaduw op de grond
Leef je voor geluk? Of sterf je van verdriet
En voelt dat als een keuze of heb jij die keuze niet
Het maakt niet echt iets uit, of dat de waarheid is of niet

Het is hoe jij het ziet

De manier waarop je de situatie bekijkt, bepaal je helemaal zelf

Mooi hè? En zo waar ook! De manier waarop je de dingen ervaart, bepaal je uiteindelijk helemaal zelf! En je zult merken dat de manier waarop jij op dingen reageert heel belangrijk is, kijk maar naar het volgende voorbeeld.

Het is 8 uur, je zit aan de ontbijttafel. Over een kwartiertje moet je je oudste kind naar school brengen, de jongste is nog lekker thuis. Je was wat laat opgestaan en daardoor zijn jullie wat gehaast. En ja hoor! De jongste laat zijn beker melk omvallen. Er zijn nu twee manieren waarop je kunt reageren, met twee verschillende resultaten. Je kunt reageren met je zwarte bril en met je roze bril.

Met je zwarte bril

Je denkt ‘#@$^&*#@, sjonge jonge dat kan er ook nog wel bij!’ en je voelt je chagrijnig en boos worden. Je moppert: ‘Nou lekker dan, kun je niet opletten?! Nu kan mama weer alles op gaan ruimen en we waren al laat!’

Je kind kruipt een beetje in elkaar, kijkt schuldbewust en gaat misschien wel huilen. Jij ruimt geïrriteerd de rommel op en denkt ‘lekker ochtendje dit..pff.’ Gehaast en chagrijnig stap je 5 minuten later op de fiets om je kind naar school te brengen.

Met je roze bril

Je denkt ‘#@$%^@’, maar het lukt je om even tot 10 te tellen in je zelf en het lukt je om je geduldig te blijven  en te denken ‘Hij is nog maar 3, hij deed het niet expres’.

Je voelt je daardoor weer rustiger worden en je zegt: ‘Hè, gevallen! Dat is vervelend. Ik pak een doekje en dan ruimen we het even samen op.’ Je pakt een doekje en ruimt de melk op en laat je kind ook even helpen.

Terwijl je het opruimt zeg je: ‘Houd de beker de volgende keer maar met twee handen vast, dan gebeuren er minder ongelukken.’ Je kind knikt en zegt: ‘Ok mama’.

5 minuten later stappen jullie met zijn allen op de fiets en ben je het voorval met de melk alweer vergeten.

Dezelfde situatie kan dus twee totaal verschillende aflopen krijgen en jij bepaalt welke!

Grappig om te zien hè, hoe één en dezelfde situatie twee totaal verschillende uitwerkingen kan krijgen. Alleen maar door de manier waarop JIJ besluit te reageren. Want de manier waarop je reageert is een keuze.

Je hóeft niet te mopperen of uit te vallen, dat is een keuze. En eerlijk gezegd, dat is soms een hele lastige keuze! Soms lijkt die mogelijkheid zelfs helemaal niet te bestaan en toch.. het kan echt. De keuze is er, het is hoe jij het ziet…

——————————————————————————–

Het lijkt heel makkelijk, maar ik ben zelf moeder van 4 jonge jongens en ik weet heus wel dat het makkelijker is gezegd dan gedaan. Als je in een negatieve spiraal bent beland, dan kom je daar niet zo 1, 2, 3 uit, door simpelweg te kiezen om geduldig te zijn. Dat heb je je waarschijnlijk al wel 100 x voorgenomen, maar het lukt je steeds weer niet.

Ik kan je helpen om wél uit die negatieve spiraal te komen. Zodat het jou dit keer wel gaat lukken om geduldig te reageren als je in een lastige situatie zit met je kind. Doe mee met de minicursus | Geduld bewaren en we gaan 5 dagen aan de slag om ervoor te zorgen dat jij je niet zo snel meer op de kast laat jagen en je relaxter in het opvoeden kunt staan.

 

 

Over de schrijver
Mijn naam is Annelies Bobeldijk, opvoedexpert en dé coach voor ouders die ervan balen dat hun kind niet luistert en die iedere dag strijd in huis hebben over alledaagse dingen. Met mijn nuchtere kijk, wil ik je op een humoristische, praktische én realistische manier laten zien hoe jij ervoor kunt zorgen dat je kind beter luistert, terwijl jij rustig blijft.
birgit
Door

birgit

op 27 Apr 2018

Als verantwoordelijke van een kinderopvang (14 kindjes) 13 jaar zelfstandig en daarvoor als medewerkster in een kinderopvang gewerkt 3jaar...Je moet ervoor gemaakt zijn...ik hou van mijn werk. ik werk ook met stagiaires die kinderzorg studeren meestal 5de jaars de eerste dag vinden ze het leuk met baby's en kleuters werken. Ze krijgen van mij ook de kans om echt mee de verzorging te doen en zoveel mogelijk het vak te leren. Ik merk het snel aan de toon van het stem of ze geïrriteerd zijn... En kinderen vooral ook baby's zijn daar gevoelig aan ze voelen de energie als je nerveus bent. En als de kinderen echt lastig zijn er is meestal wel een oorzaak waarom ...ik zeg het ook steeds tegen mijn medewerkers "neem het zeker niet persoonlijk " want kleuters doen het niet met opzet. jouw tips print ik uit zodat de ouders ze kunnen lezen en toepassen ;)

Annelies-Bobeldijk
Door

Annelies-Bobeldijk

op 25 Jun 2019

Ik zie nu jouw reactie pas, maar wat leuk dat je mijn tips aan de ouders van jullie opvang laat lezen. En zeker waar hoor, de een heeft meer talent dan de ander. Maar je kunt absoluut bijleren, ook als het niet je sterkste kant is :)

Reactie plaatsen