Boos worden op je kind is nodig

‘Nee, schatje, je mag niet op de muur tekenen, dat moet je op een papiertje doen…’

‘Ik vind het niet leuk dat je me slaat, dat mag echt niet hoor…’

‘Ik wil nu echt graag dat je naar me luistert, alsjeblieft…’


Je lacht er misschien om, maar ik zie het vaak gebeuren om me heen. Ouders die zich voorgenomen hebben om geduldig te zijn en lief te blijven, ook als hun kind gedrag vertoont dat onacceptabel is.

Ze willen niet schreeuwen of boos worden en dus vragen ze het uiterste van zichzelf door overal heel geduldig en begripvol op te reageren. Tot het moment dat ze het niet meer volhouden en dan ontploffen ze. En ik snap waar dat vandaan komt.

Het ís namelijk ook heel belangrijk om begrip te hebben voor je kind en om te begrijpen waar het gedrag van je kind vandaan komt.

Máár… en dat is een heel belangrijk verschil… En daar zie ik het vaak misgaan bij ouders die graag op deze manier willen opvoeden…

BEGRIPVOL EN LIEFDEVOL OPVOEDEN BETEKENT NIET DAT JE KIND DAN ALLES MAAR MOET MOGEN

Liefdevol opvoeden is niet genoeg. Je moet ook duidelijk zijn. Van soft gedoe, krijg je verwende kinderen, die gepamperd worden en denken dat de wereld om hen draait. En daar hebben we er, eerlijk gezegd, al genoeg van rondlopen op deze wereld.

Kinderen moeten ook leren dat dingen niet mogen en het is dus belangrijk dat ze leren waar de grens ligt.

En dan is het soms nodig dat jij, als ouder, boos wordt. Daar leren kinderen namelijk van. Ze leren daarvan waar de grens ligt. Wat wel mag en wat niet mag. Die duidelijkheid, die hebben ze nodig. Sterker nog, daar vragen ze zelfs om. Kinderen die heel vaak over jouw grens gaan, vragen eigenlijk letterlijk: ‘Mam, waar ligt jouw grens eigenlijk?’

Er is echter wel een verschil tussen boos en boos

Je hebt het boos worden met je zwarte bril, zoals ik dat altijd noem. Dat is ongeremd boos worden, je hebt je emoties niet meer onder controle, je gaat los, je zegt dingen en doet dingen waarvan je later spijt hebt. Waarvan je weet en voelt dat je het beter niet had kunnen doen. Je denkt er twee dagen later soms nog aan terug.

Die manier van boos worden moet je niet willen. Je kind schrikt daarvan, deinst van je terug. Het is niet goed voor zijn zelfbeeld en het kan ook een langdurige impact hebben op je kind. Je kind gaat wellicht liegen, omdat hij bang is dat je anders weer zo boos wordt.

Je kunt ook boos worden met je roze bril. Dat is een manier van boos worden waarbij je heel duidelijk en met een krachtige stem laat weten dat het gedrag van je kind te ver gaat, dat jouw grens is bereikt en dat je daar boos van wordt, waarbij je uitlegt waarom je boos wordt. Bij deze vorm van boos worden, weet jij nog precies wat je zegt, jouw kookpunt is nog niet bereikt en je hebt jezelf nog volledig onder controle. Eigenlijk ben je op dit moment niet écht boos, maar vooral heel duidelijk in je communicatie. En dat is precies wat hij nodig heeft.

Vervolgens kun je je kind zelf het probleem laten oplossen, door hem bijvoorbeeld zelf zijn gemaakte rommel schoon te maken. En als je kind wat ouder is kan hij zelf ook nadenken over een oplossing.

‘Boos worden’ an sich is dus heel belangrijk in de opvoeding van kinderen. Maar zorg ervoor dat je boos bent, terwijl je je emoties nog onder controle hebt. Dát maakt het verschil.

——————————————————————————————————————————————

Ontplof jij vaker dan je lief is? En wil je echt graag je geduld beter bewaren?

Doe dan mee met de cursus Geduld bewaren.

Meld je aan, ga direct aan de slag en leer:

  Hoe jij meer kan loslaten, zodat je er niet meer zo bovenop zit

  Hoe je je grenzen aangeeft, zonder het tig x te moeten herhalen of te dreigen met straf

  Hoe je omgaat met die grote mond en laat je je daardoor niet meer van de wijs brengen

  Hoe je ervoor zorgt dat je lontje niet meer zo kort is, zodat je weer meer kan hebben van je kinderen

  Hoe je voorkomt dat je ontploft om de kleinste dingen en laat je een nare situatie niet meer jouw dag verpesten

En je leert ook nog eens:

  Hoe je omgaat met drammende kinderen

  Wat mijn gouden tip is om te voorkomen dat je ontploft

  Hoe je omgaat met straffen

✅  Waarom je geen moeder/vader Theresa hoeft te zijn om toch een geduldige ouder te zijn


Deze cursus heeft al ruim 3300 ouders geholpen om hun geduld beter te bewaren.

Wil jij hier ook mee aan de slag? Klik hier om deze cursus aan te schaffen, voor maar 37 euro.





Over de schrijver
Mijn naam is Annelies Bobeldijk, opvoedexpert en dé coach voor ouders die ervan balen dat hun kind niet luistert en die iedere dag strijd in huis hebben over alledaagse dingen.Met mijn nuchtere kijk, wil ik je op een humoristische, praktische én realistische manier laten zien hoe jij ervoor kunt zorgen dat je kind beter luistert, terwijl jij rustig blijft.
Driesz
Door

Driesz

op 17 Oct 2021

Je hebt het alleen over de moeder vorm. Maar ik ben een alleenstaande vader van 30 met een kind van 10. Die vaak over de grens wilt gaan. Waar ik wel eens boos op word om hem wat te leren. Dit komt niet alleen bij moeders voor.

Reactie plaatsen