Van de week was ik op een verjaardag. Een hele drukke verjaardag wel te verstaan.
Gelukkig gingen mijn jongens lekker spelen en kon ik over het algemeen rustig zitten en lekker kletsen.
Tot het misging… De oudste was naar de wc geweest en bij terugkomst was zijn broer er vandoor gegaan met het speelgoed waar hij mee aan het spelen was.
Hij vroeg het netjes terug, maar de middelste was onvermurwbaar… ‘Nee hoor, jij was er niet meer mee, dus nu mag ik!’
Genoeg reden voor mijn oudste om woest te worden. Nu wordt hij niet zo snel boos, maar áls hij boos is…
En dus sloeg hij om zich heen, was ik een ‘rotmoeder’ en zijn broertje een ‘rotkind’.
Na een poosje was alles weer uitgepraat, gekalmeerd en ging alles weer gewoon zijn gangetje.
En ik werd aangesproken door een andere moeder: ‘Goh, ik dacht dat jij opvoedcoach was en jij zegt altijd dat je geen strijd hoeft te hebben met je kinderen, dus ik had gedacht dat jouw kinderen zich dan wel zouden gedragen op een verjaardag.’
Nu ik het opschrijf klinkt dit alsof het een onaardige opmerking was, maar zo was dat zeker niet bedoeld, het was een vraag uit oprechte belangstelling, maar dit terzijde.
Maar ik wil het toch even toelichten. Het feit dat het bij mij thuis over het algemeen gezellig is en dat ik weinig strijd heb met mijn kinderen, betekent niet dat mijn kinderen nooit boos zijn. Of zich misdragen. Of een drama maken van iets kleins.
Strijd met je kind betekent dat je sámen veel conflicten hebt. En dat je dus vaak onenigheid, conflicten en ruzie hebt. En dat is iets waar je állebei last van hebt.
Een boos kind is dus niet hetzelfde als strijd. Je hoeft dus niet te voorkomen dat je kind af en toe boos wordt. Sterker nog… dat moet je helemaal niet willen. Boos zijn hoort erbij en is ook een manier om zijn teleurstelling te kunnen verwerken.
Het wordt pas een strijd wanneer jij jezelf laat meeslepen in de boosheid van je kind. En dus ‘het gevecht’ aan gaat met je kind. Omdat het je irriteert. Of omdat je vindt dat hij normaal moet doen. Of omdat je het gevoel hebt dat hij niet naar je luistert en een loopje met je neemt.
Als jij rustig kunt blijven op het moment dat jouw kind boos of dwars is, voorkom je dat je in een strijd belandt. En als je kind niet in een strijd verwikkeld raakt, hoeft hij ook niet zo hard te vechten. Dan is hij gewoon boos. Tot het moment dat hij niet meer boos is… en dan kun je weer door. Zo simpel is het.
Wil je hier graag meer over weten? Doe dan mee met het gratis webinar ‘Stop met politieagentje spelen’. Meld je aan via deze link.
