Over driftbuien, strijd en de peuterpuberteit
Yvonne vertelde me laatst het volgende verhaal. Ze heeft twee kinderen, een meisje van 6 en een jongen van 3.
Vooral met haar peuter belandde ze steeds vaker in een strijd. Een echte peuterpuber, aldus Yvonne. Hij gooit steeds zijn kont tegen de krib, luistert voor geen meter en maakt overal een probleem van. Ontzettend vermoeiend en Yvonne zat met haar handen in het haar. Ze wist niet meer hoe ze het dwarse gedrag van haar jongste kon ombuigen.
‘Laatst was hij lekker tv aan het kijken, voordat we zijn zus van school moesten halen. Ik had aangegeven dat hij nog één filmpje mocht kijken en dat de tv daarna uit moest. Nou je raadt het al, één groot drama toen ik na dat filmpje vroeg of hij de tv wilde uitzetten. Hij was boos en wilde de tv niet uitzetten. Ik heb het nog een paar keer gevraagd en vervolgens gezegd dat ik het dan zelf wel zou doen. Hij belandde echt in een driftbui en hield de afstandsbediening stevig vast. Uiteindelijk heb ik tot 3 geteld en daarna de afstandsbediening uit zijn handen gegrist en zelf die tv maar uitgezet. Ik sta dan echt haast te ‘vechten’ met een kind van 3 om een afstandsbediening. Dan voel ik me zo knullig als moeder. Soms wil ik de tv al niet eens meer aanzetten, om dat ik geen zin heb in het gedoe als hij weer uit moet… Maar ja, dat kan toch ook niet de bedoeling zijn?’
Het gaat mis als je de strijd aangaat met een peuter
Het grootste probleem met kinderen die niet luisteren, is dat wij als ouders de strijd aangaan. En dan sta je dus als volwassene inderdaad opeens te (bek)vechten met een peuter.
En zoals ik altijd zeg: ‘Opvoeden wordt pas een probleem als jij je óók als een kind gaat gedragen’.
Natuurlijk het gedrag van je kind is niet tof en je zou willen dat het makkelijker ging, maar hé, kinderachtig gedrag hoort bij kinderen. En feitelijk draait opvoeden niet om het gedrag van kinderen (want dat hoort er in veel gevallen gewoon bij), maar om jouw reactie op dat gedrag.
Door er zo boven te gaan staan en te eisen dat je kind NU doet wat jij zegt, bereik je 9 van de 10 keer een averechts effect. Je kind zet zijn hakken in het zand, wordt dwars en krijgt een driftbui. En dan ben je dus zover dat je vervolgens écht boos moet worden, voordat er gebeurt wat jij wilt. Je bent in een machtsstrijd beland en je krijgt alleen nog maar voor elkaar wat je wilt, door je machtspositie te gebruiken.
Dat kan anders
Gelukkig kan het anders. Je hoeft de strijd niet aan te gaan met je kind, om ervoor te zorgen dat hij naar je luistert.
Ik vroeg Yvonne om het de volgende keer eens zo te proberen.
Op het moment dat hij weigert om de tv uit te zetten en vraagt of hij nog een filmpje mag kijken, ga je niet extra hard op je strepen staan en zeggen dat hij NU NU NU uit moet. Maar je zegt bijvoorbeeld het volgende:
‘Jammer hè, dat het al tijd is om je zus uit school te halen. Jij had liever nog een filmpje gekeken. Zet je eerst de tv uit of doe je eerst je schoenen aan?’
‘Jij zou het liefst de hele dag tv kijken, hè? Jammer genoeg moeten we echt weg. Zet jij de televisie zelf uit of zal mama het doen?’
Ik zal je eerlijk zeggen dat Yvonne niet direct dolenthousiast was. Ze gaf aan dat ze eigenlijk vond dat haar zoontje gewoon zou moeten luisteren, zonder gedoe.
Dat snap ik wel, het zou sneller zijn wanneer je kind inderdaad direct uit zichzelf de tv zou uitzetten. Maar ja, de realiteit is vaak gewoon anders. En dan kun je er dus voor kiezen om de strijd aan te gaan en te eisen dat je kind doet wat jij van hem verlangt óf je kiest ervoor om je te verplaatsen in je kind en je zult merken dat je kind dan veel eerder bereid is om te doen wat je van hem vraagt.
Yvonne beloofde om het te zullen proberen. Afgelopen week had ik Yvonne aan de telefoon en ze vertelde dat het werkte! In plaats van steeds weer strijd om hetzelfde, lukte het haar nu 9 van de 10 keer wel om ervoor te zorgen dat de tv uitging zónder dat daar een driftbui op volgde.
Dat is het mooie, als je naast je kind gaat staan als je iets van hem vraagt, dan bereik je veel meer dan wanneer je boven hem gaat staan en iets van hem eist. En dit verhaal gaat over een peuter, maar is 1-1 toepasbaar voor oudere kinderen.
Ga jij het ook proberen?
Wil je meer lezen? In het boek ‘Supermama’s bestaan niet’ staan nog veel meer inzichten, tips en adviezen om ervoor te zorgen dat je kind beter naar je luistert, zonder dat jij steeds weer boos hoeft te worden. Je kunt hier gratis de sneak preview downloaden of direct het boek bestellen.
Korova ladislava
op 09 Nov 2021