Je wilt je kind bewust meegeven dat hij fouten mag maken. Dat het niet erg is als het niet in één keer goed gaat, want immers: 'Van proberen kun je leren'. Dat vind je belangrijk voor zijn zelfvertrouwen en je wilt hem meegeven dat hij goed is zoals hij is.
Maar je kind pakt het nog niet zo lekker op. Hij legt de lat heel hoog voor zichzelf en accepteert het eigenlijk niet als het niet in één keer lukt. Je begrijpt er niks van. Hoe kan het nou dat hij zo streng is voor zichzelf? Je hoopte juist door op deze manier te reageren dat hij niet zo perfectionistisch zou worden, als jij zelf bent. Want daar heb je af en toe behoorlijk last van (gehad).
En daarom zeg je regelmatig dingen als:
👩🏻🦰 'Je bent goed zoals je bent.'
👩🏻🦰 'Fouten maken is niet erg.'
👩🏻🦰 'Je moet het nog leren, fouten maken hoort erbij.'
Geldt 'van proberen kun je leren' ook voor jou?
Hartstikke prachtig, maar nu even een kritische vraag. Hoe streng ben jij voor jezelf? Vind jij voor jezelf ook dat fouten maken erbij hoort en dat het niet erg is als je het niet allemaal weet, je soms met je handen in het haar zit of zelfs ontploft bent richting de kinderen?
Of blijf je daar lang in hangen? Vind je diep van binnen dat je faalt als ouder en voel je je oprecht een loedermoeder (of vader, maar ja dat rijmt niet zo lekker). En geldt 'Van proberen kun je leren' wel voor je kind, maar voor jezelf eigenlijk niet?
Je kind doet niet wat jij zegt, je kind doet wat jij doet
Belangrijk om te weten is dat jouw kind niet doet wat jij zegt, maar hij doet wat jij doet. We kennen allemaal wel het voorbeeld dat als jij regelmatig schreeuwt of scheldt, je redelijkerwijs kunt verwachten dat je kind dat overneemt.
Maar... het geldt dus ook als jij zelf vrij perfectionistisch aangelegd bent. Als jij van je zelf verwacht dat je het goed moet doen, als jouw lat en standaarden hoog liggen, dan is dat de standaard die je, onbewust, ook aan je kind oplegt.
Dan kun je nog zo vaak zeggen dat fouten erbij horen en dat je 'van proberen kunt leren', die boodschap is volkomen zinloos als jij het jezelf wel heel kwalijk neemt als je een fout maakt. Want nogmaals, je kind doet dus niet wat jij zegt, je kind doet wat jij doet. Jij bent het voorbeeld voor je kind. Hij ziet wat jij doet en dat kopieert hij.
Wil je je kind dus leren om de lat lager te leggen voor zichzelf? Begin dan bij jezelf en accepteer het dat fouten erbij horen, ook in het ouderschap. Niemand verwacht van jou dat jij de perfecte ouder bent. De enige die de lat zo hoog legt, ben jijzelf.
Dat is essentieel als je wilt dat je kind (stap voor stap) zijn fouten leert accepteren.
Vind je dit interessant? Luister dan ook eens naar aflevering #02 van Annie's Podcast. Daarin laat ik je horen hoe jij de lat lager kunt leggen voor jezelf.
