Misschien hebben jullie het gezien, ik stond met een artikel op RTL Nieuws. Ze belden me voor een interview over kinderen die niet luisteren en hoe je daar nu het beste mee om kunt gaan.
Nou daar weet ik natuurlijk wel het een en ander over te vertellen, dus ik vond het superleuk om daar aan mee te werken. De journaliste heeft ook exact weten te vangen hoe ik daarover denk in haar artikel, dus dat was helemaal fijn.
En dan komen de reacties…
Nu was het te verwachten dat op een artikel met mijn visie, flink wat reacties zouden komen. En dat is ook gebeurd. Hele positieve en fijne reacties, maar zoals dat hoort op het internet tegenwoordig, ook een heleboel negatieve reacties. Gelukkig kan ik dat vrij makkelijk naast me neerleggen en heb ik daar verder geen last van. Ik weet waar ik voor sta en ik sta open voor een discussie, maar om domme en ongefundeerde reacties kan ik alleen maar lachen. Of eigenlijk… ben ik alleen maar verbaasd dat er nog zoveel mensen zijn die de visie hebben dat je een kind het best opvoedt door hem zoveel mogelijk jouw wil op te leggen.
De valkuil van niet-autoritair opvoeden
Toch wil ik er een puntje uitpakken. Omdat ik zie dat veel van de mensen die wel achter mijn visie staan in die valkuil trappen. En doordat het gemakkelijk is om in deze valkuil te trappen, zit er een kern van waarheid in de negatieve reacties die mensen geven op een niet-autoritaire manier van opvoeden.
Als je er bewust voor gekozen hebt om op een niet autoritaire manier op te voeden, dan krijg je de kriebels van reacties als: ‘Hij heeft gewoon te doen wat ik zeg’, ‘Kinderen horen te luisteren’, ‘Wie niet horen wil, moet maar voelen’, ‘O, maar mijn ogen dwingen hoor en hij kijkt wel uit om dan niet te luisteren’ of ‘Dan geef ik hem een tik op zijn billen en dan luistert hij echt wel’. Je wilt heel graag dat je kind naar je luistert, maar je wilt niet dat je kind dat doet omdat hij bang voor je is.
En dus kies je ervoor om jouw opvoeding op een andere manier aan te pakken. Je wilt luisteren naar je kind, je wilt niet meedoen aan ‘moeders wil is wet’ en je wilt aandacht hebben voor het gevoel van je kind.
Kinderen zijn geen prinsen en prinsessen
Maar die valkuil waar ik het net over heb, dat is dat we met zijn allen een beetje doorslaan in het ‘meebewegen’ met kinderen. We willen niet autoritair zijn, maar slaan door in pamperen en we behandelen onze kinderen als prinsen en prinsessen.
Je wilt ze geen verdriet doen, we willen niet dat ze boos zijn en we willen vooral dat ons kind gelukkig is. We beschermen onze kinderen, zeggen liever geen nee en laten ze veel te weinig ervaring opdoen met negatieve ervaringen. En als we dan toch een keer nee zeggen, dan blijven we daarna 334 keer uitleggen waarom het niet mag.
Zowel de pamperopvoeding als de autoritaire opvoeding maakt je kind niet gelukkiger
We lossen problemen voor onze kinderen op, maar liever nog voorkomen we dat ze überhaupt voor problemen komen te staan. We vermaken onze kinderen de hele dag en nemen ze ieder weekend mee naar een museum, pretpark of een speeltuin.
En net zoals kinderen niet gelukkig worden van een autoritaire opvoeding, zo worden ze ook niet gelukkig van een ‘pamperopvoeding’. En ook niet zelfstandig. En ook niet verantwoordelijk.
En dan wordt het knap lastig als ze straks volwassen zijn. Want als ze in hun kindertijd nooit hoefden te dealen met tegenslagen of teleurstellingen, dan wordt dat knap lastig om mee om te gaan als ze 18 zijn. Ze zijn dan namelijk niet zelfstandig en verantwoordelijk, maar verwend en eigenwijs. En daar kunnen ze zelf eigenlijk niks aan doen, ze hebben het gewoonweg nooit geleerd.
Je kunt best streng en consequent zijn, zonder dat je autoritair opvoedt. Eigenlijk noem je dat gewoon ‘duidelijk’ zijn. Aandacht hebben voor wat je kind graag wil, betekent niet dat je ook toegeeft en nooit ‘nee’ zegt. De tegenstelling van autoritair opvoeden is dus niet opvoeden als een zacht ei, maar opvoeden met liefde én duidelijkheid.
Wil jij hiermee aan de slag?
Wil jij weten hoe je aandacht kunt hebben voor wat je kind nodig heeft, zónder over je heen te laten lopen? Je leest er alles over in mijn boek 'Supermama's bestaan niet', waarvan er inmiddels al meer dan 8000 verkocht zijn. Je kunt gratis het eerste hoofdstuk downloaden via deze link.
