In mijn vorige blog liet ik je zien hoe je er mee om kunt gaan als je kind speelgoed afpakt van zijn broer/zus.
Even kort samengevat:
- Een kind is egocentrisch en gaat uit van wat hij wil. Het belang van de ander ziet hij nog helemaal niet.
- Reacties als: ‘Geef eens terug aan je zus!’ zijn alleen maar olie op het vuur.
- Hij moet het leren om het netjes te vragen
- Die sociale vaardigheid bezitten ze vaak nog niet, dus zul je het moeten voordoen
En nog veel meer, maar als je dat allemaal wilt weten moet je het blog over speelgoed afpakken gewoon nog even teruglezen.
In dit blog gaan we nog even door op dit onderwerp. Want ik kreeg een aantal vragen. ‘Ik heb het precies gedaan zoals je gezegd hebt, maar dan zegt zijn zus gewoon NEE. Hoe los ik dat dan op? Dat vind ik dan zo sneu voor hem, doet hij zijn best, lukt het nog niet en mag hij er nog niet mee spelen.’
Tsja… Wat doe je als je kind het netjes gevraagd heeft, maar tóch NEE te horen krijgt?
Hoe lastig het ook kan zijn, toch zal je kind moeten leren dat hij niet direct kan krijgen wat hij wil. Ook niet als hij het keurig netjes gevraagd heeft. Als je andere kind lekker aan het spelen is, kun je niet verwachten dat hij het deelt, alleen omdat zijn broertje/zusje het lief gevraagd heeft.
Samen spelen, samen delen is wat dat aangaat een overschat begrip. Als je nét ergens lekker mee bezig bent, wil je dat gewoon niet altijd met een ander delen. Vergelijk het maar met jezelf. Stel dat jij een boek aan het lezen bent (en ik zeg stel, want ik weet heus wel dat je daar helemaal geen tijd voor hebt), maar dan wil je ook dat boek pas aan je buurvrouw uitlenen als jij hem uit hebt. Niet halverwege, als je pas bij bladzijde 63 bent. Zélfs niet als ze het heel lief aan je vraagt.
Hoe jammer en hoe lastig dat dus ook is voor je kind, hij zal ook moeten leren omgaan met ‘Nee’. En hij zal dus moeten accepteren dat niet alles precies gaat zoals hij bedacht had.
Leer hoe hij het zelf kan oplossen
Je kunt dan natuurlijk troosten en zeggen: ‘Jij kunt er straks meespelen, als je zus klaar is.’ Maar daarmee neem jij het eigenlijk over van je kind. Je vertelt hem precies wat de oplossing is. Terwijl het juist een uitgelezen moment is om hem zelf te leren hoe hij actief en zelfstandig dit soort dingen kan regelen. Leer hem om zelf die vraag te stellen: ‘Over hoeveel minuten mag ik er dan mee spelen?’ of ‘Mag ik er na jou meespelen?’ en kijk of ze samen kunnen onderhandelen om tot een oplossing te komen.
Zo leer je je kind om actief en zelf zijn problemen op te lossen. En als je kind dat thuis kan oefenen, door jou na te zeggen, dan heeft hij daar op andere plekken heel veel profijt van.
Ga jij ermee aan de slag?
Vind je dit interessant en wil je nog meer lezen? Download nu gratis het eerste hoofdstuk van mijn boek ‘Supermama’s bestaan niet‘.
