In de ideale wereld luisteren kinderen en ontplof jij nooit...
Uit ervaring weet ik dat het ouderschap niet alleen maar leuk is. Voordat je kinderen kreeg, had je misschien (net als ik) al bedacht hoe je het zou gaan doen:
- Jouw kinderen zouden luisteren, omdat jij de tijd zou nemen om alles rustig uit te leggen
- Je zou geduldig, lief en begripvol zijn.
- Je zou altijd aandacht hebben voor je kinderen, koekjes bakken, torens bouwen en in plassen stampen.
- Niets zou je te veel zijn
- Je zou rustig blijven en je kinderen geen bevelen geven
- Nooit in de supermarkt op de grond gaan liggen,
- Keurig zijn bord leegeten, iedere avond weer
- En altijd in zijn eigen bed slapen
Maar de werkelijkheid is helaas
anders...
Ik weet niet hoe het met jou zit. Maar ik ben er inmiddels achter dat ik te idealistisch was. Niet helemaal haalbaar in real life. Heb jij ook gemerkt dat nu je kinderen er eenmaal zijn:
- Je helemaal niet zo veel geduld hebt voor je kinderen?
- Je er gek van wordt dat ze nooit luisteren?
- Je regelmatig uitvalt en continu loopt te mopperen?
- En dat je helemaal niet lijkt op de ouder die je bedacht had te zullen worden?
Sterker nog, je bent veranderd in het tegenovergestelde... Je Lijkt haast wel een politieagent. Je probeert wel rustig en vriendelijk te blijven, maar als je iets 10x moet vragen, verval je uiteindelijk toch in boos worden en schreeuwen.
Zo had je het niet bedacht én zo wil je het ook niet.