Schreeuwen en mopperen tegen je kind? Zo bewaar je je geduld

We mopperen allemaal wel eens op onze kinderen.

En ja… We schreeuwen ook allemaal wel eens naar onze kinderen.

Is dat gelijk een ramp?

Nee hoor, dat kan gebeuren. We zijn ook maar gewoon mensen bij wie de emmer af en toe overloopt.

Maar wat nu als je steeds vaker ontploft? En je merkt dat je langzaam maar zeker verandert in een mopperende, zeurende en zelfs schreeuwende moeder.

En je erachter komt dat je veranderd bent in de moeder waarvan je vroeger altijd zei: ‘Zo ga ik nooit worden!’

In deze video deel ik met je wat nu eigenlijk de impact van dat gemopper en geschreeuw is op je kind.

Wat voor impact heeft het eigenlijk op je kind als jij boos wordt, moppert en schreeuwt?

Natuurlijk weet ik, het gebeurt soms. Iedereen schreeuwt  wel eens tegen zijn kinderen of zegt dingen die je liever niet had willen zeggen. Dat kan. Bied je oprechte excuses aan aan je kind (daar leert je kind ook weer van). Maar wanneer het regelmatig gebeurt is het heel belangrijk om te weten wat de impact is op je kind.

En het gaat in dit geval niet over grenzen stellen en ‘functioneel’ boos worden. Of te wel, boos worden met je roze bril zoals ik dat altijd noem. Kinderen hebben het nodig dat je soms boos wordt, puur en alleen om te weten dat er grenzen zijn en om te leren wat wel en niet mag. Het gaat in dit geval echt om boos worden op een manier waarvan je later spijt hebt. Wanneer je dingen doet of zegt die je echt beter kunt laten.

Dus welke impact heeft dit op je kind?

Je kind schrikt en sluit zich voor je af. Het gaat niet eens om wat je zegt, maar vooral hoe je het zegt. Je houding, je stem, je ogen en vooral jouw diepgewortelde frustratie. Ik heb het nu over schreeuwen, maar het gaat in dit geval ook over een minachtende, afkeurende manier van praten over je kind. Of over het continu blijven mopperen op je kind.

Hij ervaart angst en het voelt onveilig. Daarbij kan het, als het te vaak gebeurt, invloed hebben op je kind zijn zelfbeeld. ‘Ik doe het ook nooit goed’, kan hij bijvoorbeeld denken. ‘Ik krijg ook altijd op mijn kop’. Onbewust gaat je kind zich daar ook naar gedragen, want ‘wat maakt het uit wat ik doe, ik krijg toch op mijn kop, dan kan ik net zo goed niet luisteren’.

Het gedrag van je kind kan ook veranderen. Wanneer hij boos is gaat hij ook schreeuwen, want dat is wat hij ziet bij jou. Dat is het voorbeeld dat hij krijgt. Of je kind gaat meer liegen, uit angst dat de waarheid ervoor zorgt dat jij boos wordt.

Je wilt als moeder je kind niet slaan. Maar laatst las ik de quote ‘schreeuwen is als slaan met woorden.’ Zoveel impact kan het hebben. En ook in dit geval is constant mopperen of afkeurend praten over je kind, exact hetzelfde.

Maar het heeft ook impact op jou, als moeder. Want het feit dat je kind bang is en zich niet veilig voelt bij jou, doet pijn. Dat wil je niet. Je wilde juist zo’n lieve, zorgzame moeder zijn, bij wie je kind altijd terecht kan. En nu ben je veranderd in een schreeuwende moeder, waarvan de kinderen achteruit deinzen. En het feit dat je het op geen enkele andere manier voor elkaar krijgt, dan door boos te worden, zorgt ervoor dat je het gevoel krijgt dat je faalt als moeder.

Wel belangrijk, leg de lat niet te hoog voor jezelf. Je bent geen moeder Theresa, je kunt niet 100% zen zijn en dat hoeft ook niet. Af en toe je geduld verliezen is echt geen wereldramp. Maar heb je het gevoel dat het vaker gebeurt dan je lief is, is het belangrijk dat je weet wat de impact is op het zelfvertrouwen en het gedrag van je kind.

Kortom, het wordt tijd om eens 10 tips met je te delen, hoe jij je geduld kunt leren bewaren.

# Tip 1 – Laat je frustraties niet te lang oplopen

Hoe langer je wacht met het benoemen van je frustraties, hoe meer er bij jou interne spanning wordt opgebouwd. Vergelijk het maar met een knikkerbaan. Wanneer je een knikker in de knikkerbaan gooit, rolt hij er aan de andere kant weer uit. Maar wat gebeurt er als je, ergens in die baan, een obstakel zet? Dan kunnen de knikkers niet verder en verzamelen ze zich achter het obstakel.

Op het moment dat het obstakel weg wordt gehaald, rollen al die knikkers er als een gek uit.

Zo is het ook met jouw boosheid en frustraties. Als je ervoor zorgt dat jouw knikkerbaan kan blijven rollen, dan rollen je frustraties er keurig netjes 1 voor 1 uit. En dan is het veel makkelijker om geduldig en beheerst te blijven.

Maar als de frustraties oplopen, omdat je kind niet luistert of omdat je zelf te lang wacht met je grenzen stellen, dan ontplof je en ratelen al die knikkers er tegelijk uit. En dat wil je niet…

# Tip 2 – De wc is je beste vriend

We zijn niet zo onmisbaar als we zelf denken. Kinderen kunnen vaak best dingen zelf oplossen en de wereld vergaat niet als jij even niet in de buurt bent (To be clear: het gaat in dit geval over een aantal minuten en niet over halve middagen hè?).

Wanneer je namelijk even tot rust bent gekomen en iets relaxter bent, is de kans dat je de stressvolle situatie op een rustige en beheerste manier kunt aanpakken veel groter.

# Tip 3 – Realiseer je dat het niet persoonlijk is

Hoewel het soms anders lijkt… Geen kind wordt ’s ochtends wakker met het idee ‘Vandaag ga ik mijn moeder eens even de vervelendste dag van haar leven bezorgen’.

Als je kind niet luistert, boos is en maar door blijft drammen, dan haalt dat het bloed onder je nagels vandaan. En op een gegeven moment krijg je zelfs het gevoel dat je kind het doet om jou te ‘pesten’.

Dat is niet zo. Je kind doet niet vervelend om jou een rotgevoel te bezorgen. Je kind doet zo, omdat hij gewoon nog niet weet hoe hij het op een andere manier kan doen. Hij kan nog niet goed genoeg omgaan met nee, hij weet nog niet hoe hij teleurstellingen kan leren accepteren, hoe hij moet omgaan met zijn frustraties en boosheid en hij is er nog niet achter welke manieren van vragen beter werken om je zin te krijgen.

Je kind is nog aan het leren. En dat kan soms gewoon heel vervelend zijn. En dan is het lastig om je geduld te bewaren, ik weet het maar al te goed. Maar onthoud altijd, het is niet persoonlijk op jou gericht.

‘Stomme mama’ is dus geen persoonlijke aanval richting jou, maar een kwestie van onmacht.

# Tip 4 – Wees realistisch

Wees realistisch in wat je van je kind kunt verwachten. Een (jong) kind heeft nu eenmaal meer tijd nodig om zijn brood op te eten, om zijn speelgoed op te ruimen en om door te lopen. En om te doen wat jij van hem verwacht.

We houden soms niet genoeg rekening met het feit dat onze kinderen nog klein zijn en we sommige dingen nog niet mogen/kunnen verwachten van een klein kind. Kinderen zijn nog zo impulsief, ze overzien een situatie nog niet (ze begrijpen dus niet dat 5 minuten langer spelen, betekent dat je te laat komt bij de tandarts) en ze denken gewoon nog niet echt na voordat ze iets doen. Dat moeten ze nog leren.

# Tip 5 – Verval niet in aannames

We hebben vaak de neiging om het gedrag van ons kind te veroordelen, terwijl je niet weet wat zijn gedachte erachter was.

Soms is het namelijk minder erg dan je verwacht…

# Tip 6 – Doe het helemaal anders!

Juist op het moment dat je je kinderen met 3 rollen Ductape achter het behang wil plakken, je volkomen gestoord van ze wordt en je het liefst heel hard wil gaan gillen, kun je ervoor kiezen om het helemaal anders te doen.

Je kunt er namelijk voor kiezen om te flippen, omdat je je punt wil maken. Omdat je toch maar even wil zeggen dat je kinderen zich belachelijk gedragen en dat je er doodmoe van wordt, maar je weet nu inmiddels dat dat niet helpt. En als je dit verhaal nog steeds leest, dan wil je het ook niet op die manier.

Maar wat dan?

Kies er juist dan voor om even iets leuks met je kinderen te gaan doen. Wel iets simpels, want je hoofd kookt nog.

Ga bijvoorbeeld een boek voorlezen op de bank. Je kinderen worden daar rustig van (en jij dus ook) en je zult merken dat je na 10 minuutjes weer een heel andere sfeer in huis hebt.

Bedenk altijd, geduldig zijn is een keuze.

# Tip 7 – Vraag je zelf even af wat je bereikt met flippen

Als je bijna dreigt te ontploffen en je op het punt staat om flink te flippen. Vraag jezelf dan even de volgende dingen af:

• Bereik ik er iets mee als ik ga flippen?
• Wordt de situatie er beter van?
• Als ik nu iets ga zeggen, kan ik dat op een kalme en beheerste manier?

Als de antwoorden op de bovenstaande vragen ‘Nee’ zijn, zeg dan liever niets. Je weet nu immers wat de impact van schreeuwen is op je kind. Zorg dat je eerst rustiger bent en grijp dan pas in.

# Tip 8 – Heb je echt haast?

Als ik naar het dorp loop met mijn kinderen, dan vind ik het heel irritant als ze staan te treuzelen. En een worm staan te bewonderen die ze zien in de aarde of een steen die net 3 centimeter groter lijkt dat vorige keer. En dan hoor ik mezelf zeggen: ‘Nou jongens, kom op, even doorlopen.’

Maar de vraag is eigenlijk… waarom?

• Het is prachtig weer
• Ik hoef nergens anders naar toe
• De was is al gedaan (of niet.. ;))

Dus wat is er nu eigenlijk mijn probleem? Wat maakt het uit of ik over 5 of over 15 minuten bij de Jumbo ben?

Als je ergens naar toe moet is het natuurlijk een ander verhaal. Maar hoe vaak zitten we onze kinderen niet op te jutten, terwijl je eigenlijk alle tijd van de wereld hebt.

Geniet er van dat je kind nog vol verwondering kijkt naar alles en daar de tijd voor neemt. Dat een worm in de grond nog iets bijzonders is.

Geef hem even de tijd en ruimte en zeg: ‘Nog 2 minuutjes kijken, dan gaan we weer verder.’

# Tip 9 – Zorg voor jezelf

Je kent vast het verhaal van het zuurstofkapje in het vliegtuig wel, hè? Eerst bij jezelf op doen, omdat je dan genoeg kracht hebt om je kinderen te helpen.

Zo is het thuis ook. Je kunt pas goed voor je gezin zorgen, als je ook goed voor jezelf zorgt. En dat betekent dat je tijd voor jezelf moet maken. Zet jezelf niet altijd op de laatste plek, maar zorg dat jij goed in je vel zit.

Happy mom, happy kids.

Neem dus de tijd om af en toe te ontspannen, zowel binnens- als buitenshuis.

# Tip 10 – Pick your battles

De quote ‘Pick your battles’ las ik toen ik tegen mijn allereerste opvoedbattle aanliep. Mijn oudste zoon was 10 maanden, kroop de hele kamer door en ik had een prachtig, glanzende paarse vaas op de grond staan.

Nou, je kunt je voorstellen, dat wilde meneer wel even ontdekken. En ik was vastberaden, het opvoeden ging nu beginnen, ik zou er wel voor zorgen dat hij er van af zou blijven. En dus haalde ik hem zo’n 50 x per dag weg van die vaas, keer op keer.

En natuurlijk vergat ik niet om met een lage stem en strenge ogen te zeggen: ‘Nee, dat is niet van jou, dat is van papa en mama’. En dan leidde ik hem braaf af, tot hij 5 minuten later weer die prachtige vaas zag staan en het hele riedeltje begon weer van voren af aan.

Dus ik ging op zoek naar hoe je een baby nu kon afleren om aan de spullen van zijn ouders te komen. En terwijl ik dat deed stuitte ik dus op de quote ‘Pick your battles’. Is het de strijd waard? Is het werkelijk zo’n belangrijk punt, dat je daar veel tijd aan besteedt?

En toen dacht ik… Mijn dag wordt er niet leuker op door 50 keer met mijn vingertje te zwaaien dat het niet mag. Weet je wat… Die vaas verplaatsen we naar een plek waar hij er niet bij kan. En je raadt het al.. de dag erna was weer een stuk gezelliger.

En leren dat hij van sommige dingen af moet blijven? Natuurlijk, dat moet hij. Maar kun je het echt al van een 10 maanden oud kind verwachten? Nee toch? Dat kwam wel aan bod toen hij een jaar of anderhalf was.

Kortom, vraag jezelf eens af, waarom voer ik deze strijd? Is dat omdat het werkelijk een heel belangrijk punt is? Omdat je het gevoel hebt, dat je kind deze les nú moet leren om op te groeien tot een zelfstandige volwassene?

Ja? Dan moet je zeker je punt maken en zeker met je kind bespreken wat jij ervan vindt en waarom. Absoluut!

Of voer je de strijd omdat je… Ja? Waarom eigenlijk? Als we echt even stoppen en nadenken of het werkelijk zo belangrijk is, dan zie je vaak dat we al heel snel reageren op iets wat helemaal niet zo belangrijk is. Of iets wat zich zonder jouw hulp ook wel vanzelf had opgelost

Dus. Voor je gaat schreeuwen. Stel jezelf de vraag: Is het de strijd waard? Is het werkelijk een probleem? Of is het alleen maar een probleem, omdat jij dat er van maakt…

Merk jij dat je vaker je geduld verliest dan je zou willen? En zou je relaxter en meer ontspannen in het ouderschap willen staan?

Doe dan mee aan de minicursus | Geduld bewaren, daar leer je onder andere:

✅ Hoe ga ik om met drammende kinderen?
✅ Hoe ga je om met wel/niet straffen?
✅ Hoe voorkom je dat je om de kleinste dingen ontploft?
✅ Hoe ga je om met een grote mond?
✅ Hoe kun je je grenzen aangeven, zonder het 100x te moeten herhalen

Wil je meer info of wil je je aanmelden? Klik dan op deze link.