Je houdt ongelooflijk veel van je kinderen, maar het gezinsleven is soms niet zoals je had gehoopt, toch?
We dachten allemaal dat we die vrolijke, gezellige ouder zouden zijn - rustig, geduldig en positief.
Alleen de realiteit is dat het soms voelt alsof we in de huid van een politieagent zijn gekropen.
Heel eerlijk? het gezinsleven is allesbehalve het harmonieuze plaatje dat je voor ogen had.
De kinderen lijken niet te luisteren, er is constant ruzie en ze wisselen sneller van stemming dan het weer in Nederland.
Waarom kunnen ze niet gewoon een keer normaal doen? En waarom moeten we altijd eerst mopperen, boos worden of dreigen met straf voordat ze luisteren?
Soms herken je jezelf niet eens meer. Die mopperende, kortaf reagerende persoon, dat ben jij toch helemaal niet?
